Voor het tweede jaar op rij hebben we ons allemaal moeten aanpassen aan de obstakels die de coronapandemie met zich meebrengt. Het heeft ons als organisatie flink veranderd. Maar het heeft onze drive om te investeren in boerengemeenschappen en een einde te maken aan honger en armoede enkel gesterkt. Want de pandemie heeft op vele fronten directe gevolgen gehad. Boerengezinnen met wie wij samenwerken hebben te maken gekregen met tijdelijke vervoersbeperkingen en sluitingen van markten, stijgende kosten van voedsel en diervoer, dalende landbouwproductie en uitgeputte spaargelden.
De gevolgen zijn ingrijpend. Na jaren van hard werken dreigt de armoede hen nu weer in te halen. Ook indirect laat de pandemie zijn sporen na.
Uit onderzoek is gebleken dat de crisis de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen wereldwijd heeft vergroot. Iedereen is zwaar
getroffen, maar de gevolgen voor vrouwen zijn aanzienlijk groter. Ze zijn vaak werkzaam in sectoren die direct geraakt worden door lockdowns en het verbod op samenscholing. Hierdoor zijn veel vrouwen van de een op de andere dag hun inkomsten kwijtgeraakt. Bovendien is het lastig om de weg terug naar de arbeidsmarkt te vinden. En diegenen die tijdens de pandemie
wel zijn blijven werken, gingen vaak minder uren draaien of hebben zich teruggetrokken uit promoties en leidinggevende functies.
Ondanks dat de pandemie nog niet op zijn eind is en de huidige situatie nog vele uitdagingen kent, zien we dat de boerengezinnen in onze projecten al veel beter in staat zijn om tegenslagen het hoofd te bieden. En dat vrouwen in plaats van
een stap terug te zetten, onverminderd ambitieus zijn. Dat is precies wat we met ons werk willen bereiken: zelfverzekerde en economisch zelfredzame vrouwen die een belangrijke rol in het huishouden en de gemeenschap hebben. Vrouwen zoals Lilian, Yolanda en Nutan. Deze drie vrouwen zijn een voorbeeld voor anderen en laten zien wat je met de juiste begeleiding, training en doorzettingsvermogen kunt bereiken.