Hoe de vrouwen op het platteland van Senegal droogte & honger bestrijden
De extreme droogte in het noorden van Senegal maakt de vrouwen strijdkrachtig en inventief. Samen met Heifer hebben ze een waterput op zonne-energie en een groene oase gecreëerd.
In de droogste delen van Senegal valt slechts een paar maanden per jaar sporadisch regen. Van juli tot september komt er een beetje groen tevoorschijn in het dorre landschap. In deze periode haasten de boeren zich met het planten van zaden want in november is de aanhoudende droogte terug. Waterpoelen drogen uit en het groene landschap ligt er snel weer als een stoffige vlakte bij.
Terwijl de hoofdstad Dakar van alle gemakken is voorzien, is het platteland van Senegal minder comfortabel. Met name de noordelijke regio dat deel uitmaakt van de Sahel. Veranderende weerpatronen hebben ervoor gezorgd dat er meer regen valt in de oostelijke delen van de Sahel, maar de westelijke rand is droger dan voorheen. Water is dan ook enorm schaars. De waterput in het dorp is een roestig apparaat dat is overgeleverd aan de onbetrouwbare elektriciteitsvoorziening en kan de vraag niet meer aan. Omdat water halen nog steeds als een vrouwenbaan wordt beschouwd, werd de waterschaarste het probleem van de vrouwen.
Waterput op zonne-energie
Maar de vrouwen lieten het hier niet bij zitten. In samenwerking met Heifer hebben ze in het kurkdroge gebied een waterput op zonne-energie is geïnstalleerd. Hiermee brengen ze langzaam groen en water terug in de omgeving. De waterput is omringd door moestuinen en drinkbakken voor het vee. Deze 5 hectare omheinde groene oase wordt bewaakt door een man, die de bewoners uit de omgeving tegelijkertijd tegen betaling voorziet van water. Maar binnen de hekken staan de vrouwen aan het roer. De gewassen worden met doeken beschermd tegen de brandende zon, honden jagen hongerige konijnen weg en doornstruiken voorkomen dat nieuwgierige geiten en schapen aan de gewassen knabbelen.
De drie vrouwengroepen, met ieder zo’n 50 leden, werken om beurten in de moestuin. Samen verzorgen ze de percelen met uien, bonen, okra, mais, watermeloenen en hibiscus bloemen. Mariame Sow, president van de Younoufere women’s group, is iedere dag een paar uur in de moestuin te vinden. “Groenten halen we niet meer op de markt, we verbouwen zelf genoeg. Maar we houden nog niets over voor de verkoop. Dat is de volgende stap”. De ‘verkoop’ van water levert de vrouwen wel al geld op. Voldoende om nieuwe zaden aan te kopen, buizen voor het bewateren van de verder gelegen delen van de moestuin en het salaris van de bewaker/pompbediende. “Hin krijgt salaris voor zeven dagen per week. Als de zon op is gaat hij aan het werk. Want als het licht is kan het water stromen”. Zegt Sow.
